Gedicht
ARGUMENTEN (IV)

je kromt je rug je tas
is zichtbaar volgepropt

 

een horizon niet verder dan de punten van je schoenen

 

gebukt alsof

het soortelijk gewicht    
van schaamte van lood is

 

je iets hebt uitgevreten wat
je niet meer door kan slikken

​

wat het ook was

geef hier die tas en recht je rug en giet
je ballast in de holte van mijn hand

​

spuug het uit en laat me
dit kadaver dragen

​

ik zal geen vragen stellen
ik weet hoe zwaar een antwoord weegt

​

ik ken de punten van mijn schoenen
 

 

Mees van der Made